Wywiad o kodeksie wędrowniczym

Czuwaj!

Rozpoczęcie nowego roku harcerskiego nie oznacza tylko nowych wyjazdów, prób czy tematów poruszanych na zbiórkach, ale również wiele zmian. Te zmiany występują także w składach drużyn poprzez przechodzenie do wyższego pionu m.in. z pionu harcerzy starszych do wędrowników. Praca wędrownika opiera się na Kodeksie Wędrowniczym. Z pomocą w zrozumieniu go i całej istoty wędrownictwa pospieszyli nam funkcyjni, komenda oraz instruktorzy Hufca ZHP Biała Podlaska, którzy na co dzień pracują z naszymi wędrownikami z 24 Bialskiej Drużyny Wędrowniczej „Inventa”.

Phm. Krzysztof Kowaluk- Zastępca Komendantki Hufca ZHP Biała Podlaska

Kodeks Wędrowniczy to tak naprawdę mój kodeks postępowania. W zasadzie całe moje życie i moje wędrowanie, bo ja uważam, że życie jest jedną wielką podróżą i wędrowaniem, to jest taki właśnie Kodeks Wędrowniczy. I tak sobie wędruję, chłonę wszystko, pomagam innym i uważam, że Kodeks Wędrowniczy jest genialny. Moim ulubionym, najbliższym mi fragmentem Kodeksu Wędrowniczego jest cały 2 akapit. Nie chodzi o to, że wędrownik uprawia wędrówki, bo to jest oczywista oczywistość. Natomiast wędrowanie to nie przemierzanie kilometrów, to nie zaliczanie pewnych miejsc. To jest chłonięcie tych miejsc, przyswajanie sobie wszystkiego tam, gdzie się pojedzie. Nawet w miejscach, które wydają się oczywiste. W miejsca, które są czasami bardzo daleko, ale czasami bardzo blisko. Wystarczy pojechać i chłonąć to. Przykładem jest Bug, który płynie 20 kilometrów od nas. Wystarczy pojechać nad ten Bug. Człowiek stoi nad tą rzeką i wyobraża sobie: „a co jest za tą rzeką? A jak to wygląda? Szczególnie tam, gdzie Bug jest granicą. A może tam są inni ludzie? Może nie mają dwóch nóg ani czterech rąk?”. To jest taka tajemnica, którą chciałoby się zgłębić. I to jest właśnie wędrowanie: zgłębianie tajemnic świata-tego bliskiego i dalekiego.

Pwd. Jan Hołub- Drużynowy 24. BDW Inventa

Kodeks Wędrowniczy to jest przebitka Prawa Harcerskiego, ubrana w słowa dostosowane do wędrowników. Uniwersalny zbiór prawd, którymi powinni kierować się wszyscy ludzie, nie tylko harcerze, aby świat był lepszy dla nas samych, naszych bliskich, znajomych, nieznajomych. Gdy coś robię, zawsze mam z tyłu głowy myśl, jak to odnosi się do Kodeksu Wędrowniczego i Prawa Harcerskiego. Kiedy mam jakiś dylemat, zastanawiam się, czy zrobiłem dobrze, czy zrobiłem źle, to Kodeks Wędrowniczy pomaga mi ocenić tę sytuację. Jest drogowskazem, jak należy żyć, nie tylko harcersko, ale żeby być dobrym człowiekiem. Jest pewnego rodzaju ściągawką do rachunku sumienia, refleksji, zastanowienia się nad jakimś problemem. Moją ulubioną częścią Kodeksu są słowa: „Wędrownik zna radość trudnych zwycięstw, urok przyrody, piękno zdobywania samotnie niewydeptanych ścieżek”. Zrobić coś łatwego może każdy. Jeżeli zrobienie czegoś, jakieś działanie, wymaga poświęcenia czasu, nakładu energii, nie jest szablonowe, co robi się od ręki- to jest radość, sukces, pokonanie swoich słabości, naprawienie czegoś i osiągnięcie celu. Uważam, że ludziom brakuje wrażliwości, uważności. Przechodząc po chaszczach, zatrzymuję się na chwilę i zwracam uwagę na ładny zapach wydzielany przez zdeptane źdźbło trawy. Inni otrzepią spodnie i pójdą dalej bez zwrócenia na to uwagi. Ludziom brakuje chwili zatrzymania się, dostrzeżenia tego, że świat jest ładny. W pogoni za tym, żeby mieć, zapominamy o tym, żeby być. I właśnie ta uważność wyróżnia wędrownika. Uważność na piękno natury, potrzeby innych. Wędrownik powinien widzieć pola służby, to ma być odruch bezwarunkowy. Idę, widzę, pomagam- zgodnie z dewizą. Wyjdź w świat- otwórz się na ludzi, zobacz- dostrzeż, nabierz uważność, aby widzieć innych i to, że niewielkim nakładem pracy mogę sprawić komuś ten dzień lepszym.

Adrian Winiarek- Przyboczny 24BDW Inventa

Kodeks Wędrowniczy to kwintesencja wędrownictwa. Dla zuchów najważniejsza jest zabawa, dla harcerza gra, dla harcerza starszego projekt, natomiast dla wędrownika wyczyn. Jako przyboczny drużyny wędrowniczej Kodeks rozumiem jako coś, co cały czas napędza człowieka do pięcia się do góry, niepowstrzymanego rozwoju, doskonalenia swoich możliwości. Dzięki wędrownictwu pokonałem dużo swoich słabości i odkryłem, nad czym jeszcze pracować. Spełniłem dużo swoich marzeń, o których bym nie pomyślał, że są do zrealizowania. Na co dzień robię to, co ludzie często uważają za niemożliwe do zrealizowania. Dlatego też moją ulubioną częścią Kodeksu Wędrowniczego jest zdanie „Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki, nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno”. Moje życie harcerskie jest dosyć mocno wysiane różnymi przygodami. Ostatnio, dzięki Harcerskiemu Klubowi Spadochronowemu, spełniłem swoje marzenie i zrobiłem kurs spadochronowy. Uważam, że istotą wędrownictwa jest wychodzenie z własnej strefy komfortu i zrobienie czegoś, czego nigdy wcześniej się nie robiło. Żaden mistrz nie osiągnął swojego fachu stojąc w miejscu. Aby nazywać się wędrownikiem trzeba umieć znaleźć w sobie niezahamowaną siłę do przezwyciężania własnych słabości oraz cieszenia się z własnych małych, dużych osiągnięć. Warto zauważyć, że specyfika naszego działania jest wyjątkowa, indywidualna dla każdego z osobna. Wędrownictwo jest wstępem do świata dorosłego, nabieraniem doświadczenia, które na pewno będzie przydatne np. w pracy, na uczelni. Jest to szlifowanie wszystkich umiejętności, które nabyłeś w młodszym wieku. Tutaj obierasz główną drogę, którą chcesz podążać i najważniejsze, aby to była twoja własna droga. Dążysz do osiągnięcia swoich ideałów, realizując zadania na poziomie zawodowym. To najlepsza okazja w życiu, aby poczuć, jak dużo rzeczy trzeba się jeszcze nauczyć.

Pwd. Ela Mirończuk- członkini hufcowej Kapituły Stopni Wędrowniczych

Samo w sobie wędrownictwo jest bardzo ciekawe. To droga, którą zaczyna się w grupie, drużynie, a którą kończy, będąc już samodzielnym, dorosłym człowiekiem. Czasami ktoś z tej drogi zboczy, zawróci się lub skręci w inną stronę, bo takie jest po prostu życie. Wszyscy jednak działają w oparciu o Kodeks Wędrowniczy, który jest drogowskazem. Zawiera wskazówki o tym, w jaki sposób i w którą stronę dążyć. Z jego pomocą każdy znajdzie swoją własną, najlepszą dla niego ścieżkę. Najbliższą mi częścią Kodeksu jest ta, która mówi o uważności, ponieważ ta jest charakterystyczną cechą wędrownika. Wędrownicy są uważni na to, co dzieje się wokół nich. Bez problemu zauważają to, co dzieje się w bliskim i nieco dalszym społeczeństwie. Zauważają, czego społeczeństwo potrzebuje i czynnie na to odpowiadają poprzez aktywną służbę. Wędrownik jednak nie jest tylko uważny. Wędrownik spostrzega uroki życia, widzi i docenia to, co ma. Pozytywnie patrzy na świat, a celem jego służby jest to, by inni mieli możliwość swoje otoczenie tak dobrze, jak on. Ta służba na wielu płaszczyznach wyróżnia go spośród innych.

Pwd. Michalina Barabaniec- członkini hufcowej Kapituły Stopni Wędrowniczych

Jestem i czuję się wędrowniczką, jednak gdy byłam w tym wieku metodycznym, drużyna nie działała najlepiej. Nie miałam jak zapoznać się ze sztuką wędrownictwa, jednak starałam się robić to na własną rękę. Dlatego właśnie najbliższą mi częścią Kodeksu są słowa: „Wędrownika ciągnie siła nieprzeparta w dal na coraz to nowe, nieznane szlaki. Nie pozwala zastygnąć mu w wygodnym, osiadłym życiu, toczącym się zbyt wolno”. Wiem, że jestem wędrowniczką, ponieważ odkryłam nowy, nieznany mi szlak. Kodeks jest dla wędrownika bodźcem do poczucia tego, na czym to wszystko polega. Wędrownik to według mnie mała kadra. Wędrownik jest opiekunem, wzorem do naśladowania i przyjacielem, a to wszystko dzieje się jednocześnie. Chętnie pomaga w prowadzeniu zbiórek, organizacji obozu czy zimowiska, robiąc to wszystko na poziomie nie tylko drużyny, ale i całego hufca. Sam z siebie wychodzi z inicjatywą pomocy młodszym z realizacją ich zadań.  
Różni ludzie, w różnym wieku zwracają uwagę na różne rzeczy. Natomiast wszystkie stwierdzenia się pokrywają, nie tylko ze sobą, ale również z Kodeksem Wędrowniczym. Mam nadzieję, że dzięki przeczytaniu tych wypowiedzi, istota wędrownictwa znacznie Wam się przybliżyła. Dziękuję wszystkim, którzy poświęcili mi chwilę i wzięli udział w tej wartościowej wymianie zdań ❤️ Czuwaj!